W samym sercu dawnej Litwy, wśród rozległych lasów i malowniczych łąk, rozpościera się jezioro Świteź – miejsce, które od wieków intryguje swoją niezwykłą aurą. Położone niedaleko Nowogródka, jest jednym z tych punktów na mapie, które łączą w sobie bogactwo natury z tajemniczą przeszłością. To właśnie tutaj historia splata się z legendą, tworząc opowieść, która inspiruje artystów, badaczy i podróżników. Jezioro zyskało nieśmiertelną sławę dzięki balladzie Adama Mickiewicza, ale jego historia sięga znacznie głębiej, kryjąc w sobie niezliczone opowieści przekazywane z pokolenia na pokolenie. Jezioro Świteź, położone na Białorusi, na granicy rejonów nowogródzkiego i korelickiego, jest jednym z klejnotów krasowych tego regionu. Uformowane w wyniku oberwania się ziemi do podziemnej pustej przestrzeni, ma unikatowy, lejkowaty kształt zbliżony do koła i leży na wysokości 258 m n.p.m. Jest niewielkim zbiornikiem o powierzchni około 2,5 km² i maksymalnej głębokości sięgającej 15 m. Jezioro nie jest zasilane przez żadne większe rzeki i wypływa z niego jedynie strumień Sworotwa.