English
Komisja Europejska przedstawiła dwa akty delegowane, które zawierają szczegółowe przepisy określające, czym jest wodór odnawialny. Dokumenty te, to część szerokich ram regulacyjnych dotyczących wodoru, które obejmują inwestycje w infrastrukturę energetyczną i zasady pomocy państwa, a także cele legislacyjne dotyczące wodoru odnawialnego dla przemysłu i sektora transportu.
W pierwszym akcie delegowanym określono warunki, na jakich wodór, paliwa wodorowe lub inne nośniki energii można uznać za paliwa odnawialne pochodzenia niebiologicznego. W ramach tego aktu wyjaśniono zasadę „dodatkowości” wodoru, określoną w dyrektywie UE w sprawie energii odnawialnej. Zasada ta ma na celu zwiększenie produkcji wodoru odnawialnego oraz zwiększenie ilości energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych dostępnej w sieci.
W drugim z aktów delegowanych przedstawiono metodę obliczania emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw odnawialnych pochodzenia niebiologicznego. Metoda ta uwzględnia emisje w całym cyklu życia paliw, a więc w segmencie wydobywczym, te związane z pobieraniem energii elektrycznej z sieci, z przetwórstwa oraz związane z transportem paliw do konsumenta końcowego. Metodyka wyjaśnia również, w jaki sposób obliczać emisje gazów cieplarnianych z wodoru odnawialnego lub jego pochodnych w przypadku, gdy jest on wytwarzany w zakładzie produkującym paliwa kopalne.
Warto wspomnieć, że powyższe akty delegowane są bezpośrednio związane z przyjętą przez KE w 2020 r. strategią z zakresu wodoru, określającą wizję utworzenia europejskiego ekosystemu wodoru (od badań naukowych i innowacji po produkcję i infrastrukturę), a także rozwój międzynarodowych norm i rynków. Wodór, zgodnie z planem REPowerEU, jest jedną z alternatyw dla paliw kopalnych.
